بسم الله الرحمن الرحیم
کسی که علم دارد ، عالم است ؛ اما کسی که به درک و ادراک رسیده ، مدرک است . تو با علم به دانایی می رسی اما با ادراک این دانایی ، علم را دارا می شوی . یعنی آن دانایی با وجودت یکی می شود و خود را می یابی .
" من عرف نفسه فقد عرف ربّه " کسی که خودش را شناخت، پروردگارش را می شناسد . تمام بدبختی بشر امروزی این است که خودش را نشناخته . البته منظور از "خود "، همان خود عالی است که قبلا به آن اشاره کرده ایم. وگرنه این خود دانی که جسم است و خواسته هایش مادی است ؛ را همه می شناسند . مشکل ما نشناختن آن خودی است که شرافت و شخصیت انسان به آن بر می گردد.
کسی که بدنش سوخته و تاول زده و دائم فریاد می زند که درد دارم. تو فقط علم داری که سوختن ، درد دارد و دیگر درد او را ادراک نمی کنی .اما عمق درد او را زمانی می فهمی که بدن تو هم به مانند او در آتش بسوزد ؛ اینجاست که درد را دارا می شوی . یعنی شدت درد او را با تمام وجودت ادراک می کنی .کسی که در وجودش به معرفت و ادراک برسد ؛ رمز و راز هستی و آفرینش را و خود را و خدا را در وجودش می یابد و ادراک می کند .
برچسبها:
عشق ورزی
شناخت ولی نعمت
در محضر آیت اله بهجت قدس سره
فضیلت ذکر علی علیه السلام
راز مشکلات زندگی 2
تولی دیگر (14)
اجازه ظهور
راضی بودن به کردار دیگران
اولین مصیبت عالم
عید ولایت مبارک
نشانه کمبود انواع ویتامین ها
این الرجبیون
گذشته ی ما...
برای عرض ادب مردم شام
لب های عطشان
پاکسازی ضمیر4
پاکسازی ضمیر 3
امامت در صحیفه سجادیه